W niedzielę 11 maja w Lublinie świętowaliśmy jubileusz Tysiąclecia Królestwa Polskiego. Obchody rozpoczęły się Mszą Świętą w Archikatedrze Lubelskiej, którą odprawił abp Stanisław Budzik.
W uroczystym przemarszu spod Archikatedry na Plac Teatralny przed Centrum Spotkania Kultur uczestniczyły poczty sztandarowe, żandarmeria, kawaleria, orkiestra wojskowa, zespoły ludowe i grupy rekonstrukcyjne.
Uroczystości z okazji tysiąclecia koronacji Bolesława Chrobrego na pierwszego króla Polski na Placu Teatralnym rozpoczęły się od złożenie meldunku Dowódcy Garnizonu 19. Brygady Zmechanizowanej. Następnie wciągnięto flagę Polski na maszt i zgromadzeni uczestnicy odśpiewali hymn narodowy. Po wystąpieniach okolicznościowych odbył się apel pamięci i salwa honorowa.
– Spuścizna Bolesława Chrobrego oddziaływała na historię Polski i Polaków. Bo czymże jest próba zjednoczenia państwa polskiego w XIII wieku po rozpadzie dzielnicowym, jak nie tęsknotą do silnej władzy królewskiej? Czym jest późniejsze utworzenie wielkiej Rzeczpospolitej Obojga Narodów przez Jagiellonów? To wszystko odwołuje się do Bolesława Chrobrego, do tego, że stworzył silne państwo w Środkowo-Wschodniej Europie, które było w stanie przeciwstawić się hegemonii Niemiec z zachodu i hegemonii Rusi Kijowskiej ze wschodu – powiedział marszałek Jarosław Stawiarski.
Na Placu Teatralnym odbył się rodzinny piknik historyczny z udziałem rekonstruktorów, którzy odtworzyli klimat średniowiecznego miasteczka, m.in. zaprezentowano kuchnię polową czy dawno zawody i zajęcia, jak barwienie tkanin, bicie monet i łucznictwo. Uczestnicy mogli oglądać zbroje rycerskie i podziwiać ciężki sprzęt wojskowy.
Widowisko „Koronacja”
Specjalnie na tę rocznicę powstał spektakl w reżyserii Michała Chorosińskiego. Widowisko „Koronacja” przybliżyło kulisy koronacji Bolesława Chrobrego na króla Polski w oparciu o kronikę Galla Anonima, mistrza Wincentego Kadłubka i kronikę Thietmara biskupa Merseburga.
Brat Swarożyc – wcielenie diabła – robi wszystko, aby przeszkodzić w koronacji Bolesława Chrobrego. Stanowi ona uzupełnienie chrztu, jakiego dokonał Mieszko I, w budowie suwerennego państwa polskiego. Swarożyc nie chce do tego dopuścić. Pomagają mu w tym dziele władcy ówczesnych sąsiadów Polski – Germanii, Henryk II; oraz Rusi – Jarosław I. Nie życzą sobie istnienia między nimi niezależnego bytu politycznego. Stawką gry jest dusza Bolesława Chrobrego, a przez nią dusza polska w ogóle, wmówienie jej kompleksu małości, niedostateczności, przekonania, że nie zasługuje na wolność i samodzielność, musi podporządkować się innym. Przed przyjęciem tego rodzaju myślenia chronią go: żona Chrobrego Emnilda, Święty Wojciech oraz Otton III. Nie tylko wspierają Bolesława w trudnych chwilach, ale i doprowadzają ostatecznie do jego koronacji.
Celem spektaklu jest podkreślenie podniosłości tego wydarzenia dla dziejów naszego kraju i czasów współczesnych. Do współtworzenia przedstawienia zostali zaproszeni Sztukmistrze z Lublina – profesjonalna misyjna grupa cyrkowa. Muzykę, którą skomponował Marcin Pospieszalski, wykonał na żywo chór i orkiestra.
Obsada:
Bolesław Chrobry: Sebastian Skoczeń
Święty Wojciech: Andrzej Mastalerz
Brat Swarożyc: Jarosław Gajewski
W pozostałych rolach: Marta Dylewska, Agata Klimczak, Cezary Łukaszewicz, Leszek Zduń, Dariusz Kowalski, Robert Latusek, Arkadiusz Janiczek, Maciej Wyczański
Scenografia i kostiumy: Anna i Sławomir Czyżowie
Muzyka: Marcin Pospieszalski
Autor scenariusza: Antoni Winch
Komentarze